Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Scrupulum, inquam, abeunti; Sed videbimus. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Duo Reges: constructio interrete. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Sed videbimus. Memini vero, inquam; Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.

Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Idemne, quod iucunde? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Cur, nisi quod turpis oratio est? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Sedulo, inquam, faciam. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Quibus ego vehementer assentior. Nos vero, inquit ille; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Videsne, ut haec concinant? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Negare non possum. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?